nasıl eşitsizim kendime, nasıl karşıyım bi süredir anlatamam, neler düzenlemedim ki kendimi değiştirmek için.. ilk önce "toplu dilekçeleri" denedim, imza toplamaya çalıştım kendime karşı.. komşulara, bakkala, manava gittim bi imza versinler diye, yok.. farkettim başkası ile olmayacak.. sonra "iş yavaşlattım" kendimce.. bulaşıkları, çamaşırları yıkamadım, evi toplamadım, evi bok götürdü kısaca.. "grev"lere gittim sonra, aydatları ödemedim, kirayı geciktirdim (hiç ödememeyi totom yemedi açıkcası) uzlaşmaya çalıştım sonra kendimle, sözleşmelerde karşılıklı tavizler verdim.. olmadı, uzlaşamadım.. sonra ayaklandım, "haydi alanlara" dedim, taksimde buluşalım dedim, seni aradım.. taksimde buluşuyoruz dedim, bu kez farklı dedim, olucak, biliyorum, inanıyorum.. tamam dedi, inaniyordum kendime, bu son şansımdı, olucaktı çünkü doğruydu yaptığım şey, hakkımdı.. daha odadan çıkamadan, 19 liltrelik damacadan (bknz: bizim sucu) boyalı su sıktım kendime, ama ıslah olmadım suyla, ıslah olamayan kısımlarıma biber gazı sıktım salonda, misafir var mı yok mu aldırmadan.. misafirlere de ayıp oldu ama olsundu, kolay değildi devrimleri bastırmak..
yaşasın ben..
hakkımda
- bkrbyc
- downtown, Istanbul, Türkiye
- "basit olan güzeldir" diye düşünüyorum ben..
de sterrennacht
van gogh'un resmettiği, tımarhanedeki odasından gördüğü bi manzaradır. astronomlar uzun çalışmalar sonucu 25 mayıs 1889, saat 04:40'teki gökyüzünü gösterdiğini tespit etmişler.. bana çetin altan'ın kaldığı cezaevini betimlediği bi cümlesini hatırlatır hep. "İşkence odasının penceresinden vapurlar küçücük görünüyor"..